Ik lees ergens op het blog van Edwin Mijnsbergen in de tekst het woord ’mistig’. Dat is het juiste trefwoord met betrekking tot innovatie.
Iedereen heeft de mond vol van innovatie. Het zingt rond in de bibliotheekwereld.
’INNOVATIE’ Dat klinkt in deze context al bijna als iets sacraals, iets mythisch!
Ik zit op dit moment meer te denken aan een synische aanpak. Zoiets als 'The Librarians and the Holy Innovation'.
We zijn op weg naar iets wat we nog nooit gezien hebben en waar we alleen van gehoord hebben.
Wat willen we bereiken? Willen we innoveren omwille van het innoveren?
Wie willen we dienen? Onze eigen organisatie?
Kijken we ook naar een grotere gemene deler?
Wat is anno 2011 innovatief? Waarom hanteren we de Aquabrowser nog? Waarom wordt OCLC de opdracht voor een catalogus gegund?
En inderdaad: wie bepaalt het tempo?
Achter de schermen gebeurt ongetwijfeld heel veel. Echter de bibliotheekmedewerkers zien daar vooralsnog niet al te veel van. Hun zorg is dat ze hun werk kunnen doen en de klant kan helpen.
De klant fronst de wenkbrauwen bij bij het zien van allemaal nieuwigheden in de bieb. Hij wil gewoon een boek lenen.
Ik ben niet negatief, maar wel heel benieuwd wat straks uit de hoge hoeden springt.
Stel dat er iets moois uit komt, dan ben ik heel blij en tevreden.
Komt er iets uit waar ik mijn twijfels over heb, dan... Ja! Wat dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten